Je kunt het dak op met…Stefan Rumen! Op vrijdag 20 september presenteert Focus-bezoeker Stefan zijn favoriete film op het dak: Koyaanisqatsi.

‘Ik kwam uit bij Koyaanitsqatsi via de fantastische muziek van Philip Glass. Eén van de tracks, Pruitt Igoe, werd gebruikt in de trailer van het videospel Grand Theft Auto IV en werd zo gebruikt om een New York-achtige stad tot leven te laten komen. En hoewel de muziek van Glass goed bij die trailer past, past het nog beter bij Koyaanitsqatsi zelf. Het verheft de time-lapse techniek die de film zo typeert, tot een hoger niveau. Ik ken weinig films waar de muziek zo verweven is met de film zelf. Een genot voor het oor.
Deze film is ook zo fascinerend omdat het dient als een tijdcapsule van eind jaren ’70/begin jaren ’80 Amerika. Het laat de armoede zien van de achterstandswijken, de hustle en bustle van de straten van Manhattan, de Amerikaanse consumptiemaatschappij op z’n top. Maar ook een Amerika waar nog veel gemaakt wordt in de industrie. En alle technologie is natuurlijk nog heel erg analoog. Bepaalde beelden zijn dus heel anders, maar andere zijn niet heel veel veranderd. Een heel erg interessante gewaarwording. Als afsluiter: behalve shots van steden en cultuur, zijn er ook een aantal prachtige shots van de natuur en de nachthemel. Die passen denk ik heel mooi bij een openluchtbios.’

Koyaanisqatsi is een hallucinerend kijk- en luisterspel, zonder één woord dialoog of uitleg. Een experiment met licht, snelheid, geluid en kleur…

De titel werd ontleend aan de taal der Hopi-Indianen en betekent zoveel als ‘Het leven uit de balans’. Aan de hand van een beeldenreeks, gemonteerd op de tonen van de muziek van Philip Glass, toont de regisseur ons het verval van de natuur, te wijten aan menselijke interventie. De magistrale fotografie was in handen van Ron Fricke, die ook aan het scenario meewerkte, samen met Godfrey Reggio, Michael Hoenig en Alton Walpole. Een film die slechts in de bioscoop op een zo groot mogelijk scherm tot zijn recht kan komen.