Wanneer Thiện terugkeert naar het platteland van zijn jeugd, blijkt dat het begin van een spirituele (zelf)ontdekkingstocht: slow cinema in zijn meest gedurfde, radicale vorm. Winnaar van de Camera d’Or in Cannes.

Nadat zijn ouders naar de VS waren geëmigreerd, verhuisde Thiện van de provincie naar het Zuid-Vietnamese Saigon, waar hij als regisseur van bruiloftsreportages zijn brood verdient. Wanneer zijn schoonzus bij een brommerongeluk om het leven komt, ontfermt hij zich noodgedwongen over haar vijfjarige zoon Dao. Diens vader is al jaren spoorloos. Voor de begrafenis reist Thiện met de kist en het kind terug naar zijn geboortegrond.

Die reis neemt gaandeweg de vorm aan van een spirituele ontdekkingstocht voor de met geloofstwijfel worstelende Thiện. Christenen mogen een minderheid vormen in Vietnam, overal waar Thiện van zijn brommertje stapt, treft hij kruis- en Mariabeelden. Maar zijn pad naar zingeving is minder rechtlijnig dan dat van een vroegere geliefde die voor het leven in een kloosterschool heeft gekozen. Naar het einde toe raken realiteit en droom steeds inniger met elkaar verknoopt.

Met uitzonderlijk lange takes, trage zooms en een spaarzame montage dompelt debutant Phạm Thiên Ân de kijker onder in Thiệns ervaringen. Die bestaan vooral uit schijnbaar toevallige maar daarom niet minder betekenisvolle ontmoetingen. Dit is slow cinema in zijn meest gedurfde, radicale vorm. Met zijn contemplatieve film won de regisseur vorig jaar de Camera d’Or van het festival van Cannes.