In de geanimeerde documentaire Flee krijgt regisseur Jonas Poher Rasmussen zijn schoolvriend Amin aan het praten over zijn verborgen verleden, namelijk: het ontvluchten van zijn land. De documentaire werd al geselecteerd voor Cannes en won de World Cinema Documentary Grand Jury Prize op Sundance. Daarnaast is de documentaire genomineerd voor maar liefst drie Oscars, waaronder beste documentaire en beste animatiefilm.

Niemand kent zijn exacte vluchtverhaal, zelfs zijn partner niet. Toch krijgt regisseur Jonas Poher Rasmussen zijn schoolvriend Amin Nawabi (een pseudoniem die de identiteit van de hoofdpersoon moet beschermen) zover te vertellen over de weg die hij aflegde van het Afghanistan uit de jaren tachtig naar het Denemarken van nu. Rasmussen waarborgde zijn anonimiteit door het soms razend spannende, soms ontroerende verhaal grotendeels te animeren.

Amin is nu 36 jaar, een succesvol academicus en wil gaan trouwen met zijn langdurige vriend Kasper. Hij vertelt hoe hij zijn weg vond van het door oorlog verscheurde Kaboel, naar Denemarken, waar hij een open leven kon leiden als homoseksuele man. Amins jeugd werd, net als bij vele anderen, onderbroken in de late jaren 80 toen het conflict in Afghanistan hem en zijn familie dwong om hun huis te ontvluchten. Ze vinden hun weg naar het corrupte Moskou en doen wanhopige pogingen om het gezin stukje bij beetje naar Europa te smokkelen. Eerst lukt het zijn zussen de weg naar Noorwegen te vinden, maar hij komt zelf later, helemaal alleen, in Denemarken terecht. Amin kreeg één enkele regel mee van zijn smokkelaars: vertel niemand dat je familie nog leeft. Een regel die hij 25 jaar heeft nageleefd, tot nu.

Rasmussen gebruikt in Flee de kracht van animatie om ons te transporteren van de wijken in Kaboel, naar de schrijnende vlucht naar Europa en uiteindelijk, naar een persoonlijke volwassenwording in Denemarken. De animatie, de vertelling en de muziek komen allemaal samen tot een therapeutische ervaring, voor zowel de kijker als voor de man op wie de film gebaseerd is. Het is een film die velen nog lang zal bijblijven.