Deze film is onderdeel van ons jubileumprogramma ’50 jaar Focus in 50 films’, waarvoor vrienden en bekenden van Focus de selectie mochten maken. Juno is de favoriet van Focus-bezoeker Uus Offerhaus, die op 6 sept (op het dak) een inleiding geeft bij de film.

Frisse coming-of-age film over de bijdehante, zwangere tiener Juno (geweldige rol van Elliot Page, toen nog Ellen Page) en haar hilarische zoektocht naar de ideale adoptieouders voor haar kind.

De 16-jarige Juno MacGuff (Page) is een typische tiener, met als enige uitzondering dat ze negen emotionele maanden voor de boeg heeft. Ze is zwanger. Terwijl de meeste meiden zich bezighouden met winkelen heeft Juno zo haar eigen agenda. Met hulp van haar sexy vriendin, Leah, zoekt ze naar de ideale adoptieouders voor haar kind.

De keuze van Uus Offerhaus

‘Juno is een van mijn favoriete films. Het is een eigenaardige film, quirky zelfs. De film gaat over Juno, gespeeld door Elliot Page, die als tiener zwanger raakt van haar beste vriend Bleeker, gespeeld door Michael Cera. Dat zou een typisch verhaal kunnen zijn a la MTV’s Teen Mom, maar Juno slaat een andere weg in en wil het kind niet zelf opvoeden. Daarom gaat ze op zoek naar een set ouders voor het kind, het soort ouders dat het beter kan dan Juno, die helemaal niet weet wat ze aanmoet met een kind of wat voor soort ouder zij zou zijn. Juno weet niet eens “what kind of girl” ze is. Wel weet ze wat ouders zouden moeten zijn en dat de vader van het koppel waar ze het kind aan wil geven super cool is. Mark, gespeeld door Jason Bateman, heeft immers goede smaak in film en muziek. Zijn vrouw Vanessa, gespeeld door Jennifer Garner, is veel minder cool, veel te cookie cutter, maar, hoopt Juno, daardoor wel een goede moeder. Vanessa zelf is ook onzeker. Op een gegeven moment vraagt ze Juno ook of ze er wel uit ziet “als een moeder”.

Juno is een film die veel gaat over de rol van het meisje, de vrouw en de moeder. De vrouwen in de film willen allen graag passen in een van die rollen. Dat lukt ze niet altijd even goed, waardoor ze de andere vrouwen en zichzelf veroordelen. Maar wanneer Mark onder de loep wordt genomen, en voor Juno blijkt dat ze zich toch niet zo nonchalant voelt over haar zwangerschap als ze zou willen, beginnen de stereotypes te breken en laten de karakters hun rollen los. Want ook de mannen, Mark en Bleeker, weten niet wat ze aanmoeten met hoe ze gezien worden. Wel als vader, niet als vriendje…

Een interessante manier om het karakter Juno te bekijken is als een pre-transitie transgenderkarakter. Immers is de acteur zelf, Elliot Page, transgender. Maar los daarvan gaat de film over verandering van je lichaam, en daar bang voor zijn, bang zijn voor wat dat betekent voor jou en hoe anderen je gaan zien. Aan het begin probeert Juno de verandering die ze voelt te verminderen, eerst door de hele zwangerschap af te schaffen, daarna om over 9 maanden te doen “alsof dit nooit is gebeurd”. Toch moet Juno er uiteindelijk voor uitkomen hoe ze toch echt veranderd is en haar gevoelens niet kan negeren.

Maar goed, je kan Juno op vele manieren bekijken. Je kan ook genieten van de geweldige verdere acteurs, zoals Allison Janney, J.K. Simmons en Olivia Thirby. Je kan genieten van de humor, de mooie beelden, of je kan genieten van de soundtrack, met Kimya Dawson, Belle & Sebastian, Sonic Youth…’